عشق و زندگی
عشق و زندگی
زندگــی را عشق معنــا می کند
عشـق حلّ صـد معمّـا می کنـد
عشق یعنــی وحدت بالا وپست
خالی و پر میخورند از هم شکست
عشق سالم شادی روح و تن است
عشقِ بیمــار حامل رنج وغم است
آنکسی کـو قلب بهـر عشق داشت
لاجـَـرَم بایـد جگـر در رنج داشت
انتخاب عشق و نان است ، زندگـی
عقـل اسیـر عشـق گشت و بنـدگـی
هر مهمّــی را تـوان ایستــادگــی
جـــز دل عشّــاق در افتــادگــی
عشــق را قـالب نبـاشد در زمـان
در نگنـجـد در مـکان و لامــکان
ازدواجِ مردمـان شغلـی شده است
عشق را عُزلت به دلهاشان بوده است
آنکـه را در همسـری افتـاده است
زان ثَمَـر بـرده که کارش سـاده است
کس نداند این تأهّــل اُمّلــی است
در تجــرُّد اِبتــذال و کاهلـــی است
از زمانــی که ازدواج آمــد پدیــد
کس لیاقت بهـر یک جفت هـم ندیـد
کس چنـان بد هم نشد کـو بـا طلاق
بـار طاقـت بــرکشیـــدش با فــراق
من چنـان شیدا شـدم در کار عشق
کـرده و ناکـرده کار و حال عشـق
هـر جدائـی سایـه ای از مـرگ بود
در جـدا گشتـن نباشد مُزد و سود
زن فریب گـوش خــود را می خورَد
مـرد را چشمش از او هستـی برد
بهتر از هــر کس زنـان داننـد و بس
هیچ بُردی نیست بهتر از شکست
ای که گوئی تجربه داری به سی
سـی تـو را یک تجربه، تکرار سی
شوهـران وامانــدهِ یک عاشقنـد
همسـران معشـوق واپس نـاطقنـد
عشق گـر پایان پذیرد، زاد مرگ
از درخت زنــدگی افتــاده برگ
آن مهــم نَبوَد که ما و تو که ایم
زنـدگی بایـد کـه گوید ما که ایم
زوج عاشـق یـا گریبـان پاره اند
یا که فــارغ از خـود و آواره اند
در تعـادل عشـق می میــرد بدان
گـر تـوقُّف باشــد او را در زمـان
آنکـه را مانـع شـود در راه راست
مرگ اگـر از ره رسد او را رواست
والـدین و عشـق فرزنـدان، زیـاد
لیک فرزنـدان برنـد ایشان، ز یـاد
چون طلبکاران بتــازند بـر ولـی!
در قضـاوت تکیـه بر جــای علـی!
اولیـاء بخشنـد فرزنـدان بــه مهر
کس نباشد آگه از این عشق و سحر
طرح عشق هرگـز نگنجد در مکان
عشق اکسیری است جــاری، لامکان
احمق است آنکـو ز عشقش دور شد
شرب و ساز از کف بداد و سور شد
عشق نی تفریح و نی نسل و بقاء است
عشـق تفسیـر نگـاه انبیــــاء است
ما نـه حیوانیـم که از روی ضـــرور
میــل و عشـق خـود بیارائیم به زور
عشـــق تفـریـح زمیـن و زاد نیست
مشـی قـوم لـوط و قـوم عـاد نیست
عشـق را پنهـان نشایـد کـردن است
همچـو وقت و گـاه سرفه کردن است
عشق در پستـو و پنهــان لذّتـی است
آشــکارا عشــق را بی حرمتــی است
پرده تا افکنــده شـد بـر روی عشـق
جاری و پـر زور باشـد جــوی عشـق
کیفِ عشق و عاشقی در خلوت است
عشـق با معشـوق فــوق ثروت است
عاشق آن اشتــر ســوارِ راکب است
از مقــام عقـل و ایمـان فــارغ است
کبک را سردیــده ای در زیــر برف؟
ســر فروتـر می بـرد عاشق ز حرف!
اشتــر و بـرف و کویـر و تشنگــی
در مهـــار عــاشقــان، دلخستگــی
هیچ عشقــی عاقبت مخفــی نمــاند
بـر فـراز خانــه اش سقفــی نمـاند
سیّــد از عــاشـق شـدن پـروا نداشت
خـان و مـان و همرهــان تنهـا گذاشت
سید محمد شجاعی (سید پردیس)