حرف و عمل

 

**********

 

اي دل دَمي به وادي يِ حرف وعمل گُذر

 در كشتزارِ زندگي يِ خويش كن نظر

آن هاتفي كه جانِ گرامي خبر دهد

بر مي دَمَد ز بُرج و رَه و وادي يِ دگر

گر جان ودل به عشق نپَرَوردي اي عزيز

خونابه ريز، از بصَر و ناله از جگر

از شوقِ معرفت چه بَسا خوشه چين راه

زين راه بي نهايت و پر خوف وپر خطر

عُمري به پاي واعظ ومنبر، به دان اميد

 تا آنكه شايد از برِ ساقي برَد ثمر

فرصت شمار وعشق وجواني زِ كف مده

در پيچ وتاب، شايد و اما و هر اگر

با شور و مستي دستِ ارادت به خلق ده

بادا كه عرش وفرش ، به زير آري و زبَر

بر مُصحف نَبي نظر انداز و هم وَلي

كام دل از عسل به كف آور و يا شكر

گفتم كه دل به شوق در آرَم براي دوست

 با اوست ٬گر به حلِ معما كنَد اثر

با مدّعي به رسمِ مروّت ، جفا خطا ست

حرف وعمل ببين و به اصلِ غزَل نگر

سيّد نه مثلِ سعدي يِ شيرا ز عاشق است!

نِي همچو حافظ از دلِ الفاظ با خبر!