7سفرنامه قوچان

بس خانه بد از چادر، مربوط به عشاير                             

 پـاكـــي و صـداقت بيـــن در زندگــــي آنــــــــان

از راه كرم ديدم اولاد پيمبر را                                 

يك پشتـه علـف همــراه پـر قـدرت و بـــــا  ايـــمان

چون ظهر شد و وقت ديدار خداوندي               

 محــراب رســــول الله شـد قبلـه گــه جــــانـــان

جسم و سر و قلب و جان در راه حقيقت ده            

 هرگــــز ندهـد الله ، يـــــاري بـــه  تبهـكـــــــاران

دلها همه آماده از بهر غذا خوردن                   

چشـــم همـه روشـن شـد، بـــر تابلــــوي رستـوران

يك عده شكم گشنه ، جان در تب و دل تشنه       

خوردنــد همـه مــــرغ و ، مــــرغ دلشان بريـان

آنگه كه غذا طي شد ، هاي همگي هي شد         

 ارزانـــي خوبـــان شـد، كلــي درم و تـومـــــــــان

در جمع ، همي بينم ، خوفي و رجائي چند         

 صد حيــف زمــان بگذشـت طـــي شـد سفـر و، پايان

دلها همه تنگ و جان ، آماده آهنگ است      

زود اســت كه بنشينيـــــم انــــدر بـــر دلــــداران

ياران به حلاليت ، پايان سخن اين است          

 ما را ز وفــــا يادي چون يــــوسـف در كنعــــــان

اي كاش كريمي هم اندر بر ما مي بود             

 او از اثــــر ايثــــار، مــأمــور شـد و نگهبــــــــــان

ساراي كريمي را يارب ز چه از دست شد 

او بركــت ايــن جمـــع است ، لطفي كـن و بـرگردان

استاد حسيني فر، عمري به تلاش اندر      

تـــا زنده كنــد روزي آبخيـــز و همـــه آبخــــوان

شاهد همه را عيني ، آقاي مهيميني          

پــرورده آبخيـــــز است ، از كـس نبـــرد او نــــان

 

(7)