رباعیات
رباعیات
مهربانی
مهربانی های تو چون شبــنم صبـــح بهــار با توبودن یک مرور خوب از لیل و نهــار
تادرآغوش من دلخسته عشقی چون توهسـت با بد وخوب جهانم نیست یارا هیچ کـــار
***
سردار عشق
ریحـــانه ولـــطیف وســـراپــا محــــبتی عقــلی و علـــم وقاســم عدل ومروتــی
احساس وعاطفه گل بخشنـــدگی وفضــــل ســردار راه عشــــق و کـــلید فتــووتی
***
روز زن
هر روز،روز توســـت شبـــی نیســـت در جهان گردش کنــد زمیــن به طفیــل زن وزما ن
ترسم که دســـت فـــاسق دوران مـــرا زند گر نبــض مــرد گـویمت وچـرخــه زمان
***
یار ما
بایار مـــا بگوئیـد ،آیـد بـه خــانه خـــود این دل چــو روزنی تنگ،ازهجرروی اوشد
گر قـــصد آن ندارد،تادل زمـــا گشــــاید بی خــاطرش نخوابم،هر حـادثه که شد شد
***
بی یاری
بی یاری وبیــماری عــارض شده بر جــانم بـدتر زچنـین دردی در دیـر نمــی دانــم
آن خویش که از پیشم رفت و دل من شد ریش گوئیـد کـه بـاز آیـد مـن دل شـده آنـــم
***
بهار
آغـاز شــد بهــار ای یــار گـــل عــــذار شــادی ز ره رسیـد غـم بر زمیـن گــذار
مـرغ کــرانه بــاش تــاجی به ســر گــذار بــر بـام دل بــرو فــریـاد کــن کـــرار
عیــد هــم بهـــانه اســت بالا بریــد عیـار بــی معــرفـت بود مستضـــعف و نــدار
آمــد نــدای حـــق چــون نغـــمه هــزار سیـــد تــو عاشـــقی دســـت دعا برآر
***
جام جهان
ای جـــام جهـــان بیـن مـن آرام نـظر کــن بـر گـیر غبـار دل و از غیـر حــذر کـــن
جـــز یــار در ایــن خــرگــه دوار نبـینی فــرصت به ســر آمــد صنما فکر دگر کن
***
بلبل مست
ای ســحرخیزتر از بلبل سرمســت بهــار نغمــه ات را به ترنم به من مست بیـــار
بی خودم کن ز خــودو پیــرو دادارم کـن درسـرهربذر که انـدر دل تو هسـت بکـار
***
مرا ببخش
محبوب من مرا تو به حــق خــدا ببـخش محجوب مـن مـراتو به حجب خداببخش
جانم توراست گر که به تیـر وفـــا زنــی ای مهــربان عـزیـز مـرا از وفـا ببخش
سیــد خطــا کنــد و خـدا بگـذرد از او ای بنـده خـدا مرا تو به حق خدا ببخش
***
شیشه وسنگ
یارا مـکن ستیــز که ما شیشه ایم و سنگ دلگیر می شـوم که مـرا میــزنی به اَنـگ
صدبار اگر که قلب مـرا خـون کنـی بـدان عشقـم فـزاید و دلـم از دوری توتنــگ
***
دریای شمال
ای شمیـم پـاک دریـای شمـال اطـراقتان جنگل سرسبزو روحی شاد باغ و راغتـان
بـا نسیـم بـاد و بـاران دل انگیـز خیــال ازخدا خـواهم که حل گردد امورشاغتان
***
انتظار
ما جمــله درانتظـــار اقـــدام توئیـــم بـا دسـت تهــی نــزار اکـــرام توئیــم
بـخرام ز پــرده پرچــم افــراشتـه کــن مــا درپــی امــر حســن انجام توئیـم
***
کف آب
یــارب شود آن گهــی کــه رویت بینـم خــود را کــف روی آب جویــت بینــم
درســـایه التـــفات نــــورانـــی تــو هرصبــح طــلوع مهــر کویــت بینــم
***
عشق یار
ویران کن آن دلی که دراو عشق یار نیست مـارا به هرکه بنده دل نیست کار نیســت
جان جهان فدای دل هر که عاشــق اسـت هرگل که عاشق است در اوبوی خارنیست
***
سـر رشـــته زنـــدگــی
بــا عشــق درآ و تــرک ایـن وادی کــن قطــــع همـــه تعلــــق مـــادی کــن
سـر رشـــته زنـــدگــی به دادار سپــار یـک بـار بمیـر و تـا اَبـد شـــادی کــن
غــایب از نـظر
ای غــایب از نـظر ولی همـــراه در سفــر از من حَــذر مـکُن تو در این وادی گُـذَر
زان تیر کز کمان دو چشمت رها شده اسـت فیضـی رسان به سیِّد مـجنون خـون جـگر
***
من بی دل
ای نوازشـگر جـان مـن دیـوانـه کجـــائی چشمهایت قَدَح و سـاغرِ میــخانه کجـائی
من بی دل همه جـا دل به تمنـــای تو دارم مظهـر حـال خوش و خنده مستانه کجائی
***
فرهاد و شیرین
عشـقت به دِلَـم تـا به اَبـَد ریشــه دَوَانـَـد فرهادی ما رانه توشیرین که فقط تیشه دواند
از روز ازل جان و دل ای دوست درآمیخت تا شــام اَبــد قـــدر تو همیشــــه بداند
***
ای عشـق
هـم رفتـی و دیـن و دل ببـردی ای عشـق کشتــی مــرا بــه گـل سپردی ای عشق
در ساحــل عشق تو شــدم خـاک نشیـن از دســت شدی ولــی نَمُـردی ای عشق
***
ای نفـس
ای نفـس عـزیـز رخـت جــان بـربستــه وی از همــه دان و دون دنیــــا رستـــه
در بــزم گـران کـردگـارت خــوش بـاش از گلشـن زنــدگیـــت مانـــد هستـــه
***
شهـد کـام
یادت مـرا فـزون کنـد عشـق و شــــرارتم از شهـد کـام و دلبـــریت پـر حـــرارتم
افســوس که آفـت زمــانه بزد ریشـه تورا هر صبــح و شـام ضجّه زنـان در مـرارتم
***
زلف پریش
زلف پریش وقلب ریش این دونه لایق همند گـرگ گَـرَش نَـظر کُـند ،جمله آهوان رَمند
باش که دلبری ودل ،مست جمـال هم شوند عشق خداوعشق ما،یک شکنند ویک خمند
***
شیطــان
شیطــان شدی ودین ز کفـم بردی ای صنـم بــازنـده مســابقه در عشــق تـو مَنـــم
صــد بــار گــر مــرا به جهنـم بَرَنــد باز هیهـــات کز قشنــگی چشــم تو دل کنم
***
عاشقان
عاشقان را حـرف نا مربوط مردم عار نیست دلبران را دلبری باید به جز این کــار نیست
عاشقـی ودلبــری عطــر گلســـتان دلَنـد بلبلان دانند که ا ندر پای این گل خار نیست
***
مهوَش رعنــا
کس نـدیـدم کـه نمــاید به دل مـن اثــری جـز تـوای مهوَش رعنــا کـه سـراپا ثمری
غیــرت آگـاه نبــاشـد به زبــان مـن ودل مـــن ودل نیــز نبــاشیم اَسیــر دگــری
***
دل دیـــوانـــه
ای عقــده گشــای دل دیـــوانـــه مـــن ســاقی مــی وســاغر و پیمــــانه مــن
جُـز بُت نبــوَد هَـــرآنچــه غیــر تـو بود خـون ورگ وقـلب وفـکر جـانـانه مــن
***
ای دوســت
قـَــلَیـــانِ دل مـــن قُــل قُــل کــــرد یــاد روی چمـــن پــر گــــل کــــرد
زان چــمن یـاد تو ای دوســت جداســت شــاد قلــب ودل وپــایم شـــل کـــرد
***
ساحــل دل
ماراســت هر نفـس ز شه بحـر وبـر نشـان تسبیـح گــوی اوهمــه ذرات در جهـــان
یاران کنــار برکــه دریــا نشــستـه انــد یارب به ساحــل دل دریائیشــان رســـان
***
مــوج
دل بــه دریــا دهیــد ومــوج بـگیرید مــوج بـرپـا نهیــد واوج بـگیـــرید
خــالی از خویشــتن شـوید وتهـی باز هـر چـه خـواهید فوج فوج بـگیــرید
***
ای دوستـان
جــای مــا خــالی کنیــد ای دوستـان مــاهمـه مرغیــم در یــک بوســتان
یــک گــروه اَنــدر کنــار بَحـــر آب مــا به تُخـم اَنـــــدر درون بوســتان
***
وصل یار
دانی کـه آب از چـه زَنـد موج سوی مـا یا ساحل از چه فرق دهدرنگ و بوی ما
خواهد که وصل یارخوش الحان کندتورا زین لـطف پُـرثَمَر، کُند حفـظ آبروی ما
***
آفـــاق
تـــو آفـــاق انــدیشــــه بَــرتــَری تو در جمــع عشـــاق عــالـم سَـری
بــه سیّـِد تـو نـازُکــتر از گــل مگــو کـه او دل دَهــد بَـرتـو ،تـو دلبَـــری
***
بــوی مَــریَم
گیـــسوانت بــوی مَــریَم مـی دَهـــد بوی بــارانهـــای نَم نَم مــی دَهـــد
ردِّ پـــای تـو پُـر از بــوی بهــــــار دیدَنــت عشـــق دمــادم میـــدهـد
***
مونــس جــان
نشــناخته تو مونــس جــان را چه کنم ایـن شور تـو وهـدیـه جـان را چه کنم
سیّد شــب وروز مـی گـریزد از عشـق لـطف وکَـرم جـان جَهـان را چــه کنم
***
دِلبــــر مـــا
از دِلبــــر مـــا نشــــان کـــی دارد در خــانه مَهــی نهـــان کــــی دارد
بـی دیــده جمــال او کــــی بینــــد بیـــرون زجهـــان ،جهـــان کی دارد
***
شعر جانسوز
خـــداونــدا چــه گـویم شعر جانسوز نه شَـب دارَم قَـرار از عشــق نـی روز
تَبَـم راعلّـت از رنــجِ تَنــم نیــــست دلــی دِه تــا گُـــدازَد سیِّد از ســـوز
***
سید محمد شجاعی (سید پردیس)