((الفت))

 

دلم به غیر تو الفت به کس نمی گیرد                         

چو بلبلی است که جا در قفس نمی گیرد

 

فلک ز ذکر و ثنای جهانیان کر شد                            

که طفل گوش دل من جرس نمی گیرد

 

غریبه شد دل و آواره خراباتی                                 

 به غیر قرب تو منزل به کس نمی گیرد

 

اگر چه زندگی ام غرق عشق و مستی شد                    

رحیل قافله بوی هوس نمی گیرد

 

به گلشن دل خود بارها نظر کردم                           

درخت وصل تو هرگز هرس نمی گیرد

 

به تندران و سواران ندا دهید کنون                           

که یار چابک ما را فرس نمی گیرد

 

به حکم فضل و درون مایه های یار فهیم               

 یقین که لطف مرا هم عبث نمی گیرد

 

به شعر وبیت چه کوشی نفس زنان سیّد

عروس عاشـق دریا نفـس نمی گیرد