ره توشه اي است منظوم محصول سفر نوروزي اينجانب در كاروان راهيان نور به جبهه

هاي نبرد وياد آوري مناطق جنگي، رزم وانديشه ياران

 ******************************************************************** 

دیار عاشقان

دلم هواي سفر دارد و نمي دانـــــــــم                             

 چه كسي سرود شدن را سروده در جانــم

   حلول بدر بهار و طليعة نــــــــــــوروز                            

  نمود بدرقه ام با هزار غمزه و ســــــــوز

   زمان حركت من شد ، زمان يك نفخـــه                            

  زبانگ زمزمة عشق وادي عرفـــــــــــــه

   ز همجواري سلطان دين سفر كرديـــم                           

   كه فكر غير خدا را ز سر بدر كرديــــــــم

   شروع اين سفر معنوي مبارك بـــــــاد                           

  به فرد فرد و همة خانواده هاي جهــــــــاد

   مبارك است يقين آنكه مي كشد معبـود                           

  تمام زنده دلان را به خانة مقصـــــــــــود

   در اين كشاكش دنياي پر نشيب و فــراز                           

 چه حكمتي است سفر را ، چه فرصتي و چه راز

   تمام روح و روانم يگانه مي خــــــواننـد                           

 كه غير همسفران از سفـــــــر چه مي دانند

   از آن دمي كه مرا عزم رفتن انشاء شـد                           

 يقين ، كرامت و توفيق بر من اهـــــــدا شد

   دلم براي شهيدان بهانه مي گيــــــــرد                           

  از اين فراق و نفاق زمانه مي گيــــــــرد

   زمان گذشت و عزيزان كاروان رفتنـــد                           

 خمارييان وفا با چه عزتــــي خفتنـــــــــــد

   مگر كه فضل خدائي به داد ما برســـــد                          

  وگر نه جرعه اي از كوثرش به ما نرســــد

 ـــــــــــــ*ــ*ــ*ـــــــــــــ

   بهشت فاطمه(س) را كاروان چوواصل شد                       

   به پاي بوس امام عزيز و راحــــــــــل شد

   در اين مقدمه انفاس قدسي شهـــــــداء                          

 به قلب و فكر خمودم بداد برق و جـــــــلا

   سپس زيارت هفتاد و دو شهيد علــــــي                           

 نمود هيأت همراه همچو سعي و صفــــــا

   به شكوه لب بگشودم كه اي بهشتي جــان                          

  امـــــــــام خامنه اي را تو هم بهشتي دان

   ضريح اطهر و  قبر منورش را گرفــــت                             

 هر آنچه گفتني است و هر آنچه را ناگفت

(1)

 به شوق وصل امام زمان روانه شديــــم                            

 به محضرش ز شعف غرق آه و ناله شديم

   بسوي وادي دلدادگـــــــــــان روح الله                         

  بهشت باقي رزم آوران حــــــــــــزب الله

*** « وادي سفر كردگان عشق » ***

        اي زمين عقده ات به من بگشـــاي                                         

 از حقيقت تو گوشه اي بنماي

       گو ، هر آن چيز را كه مي دانــــي                                          

 زان سفر كردگان رحمانـــي

        خاك را رنگ و بوي خاكي نــيست                                         

  در فضا غير عطر پاكي نيست

        قطعه هائـي ز عصر جنگ و نبــرد                                          

 كار مردان مرد با نامـــــرد

         نخلها سر بريده مي خواننـــــــد                                           

 انس و جن و ملك همه دانند

         جان فدا كردگان مريداننــــــــد                                          

 آن سفر كردگان شهيداننــد

         قدم آهسته غرق او باشيــــــــد                                          

 همرهان پاك و با وضو باشيد

 ـــــــــــــ*ــ*ــ*ــــــــــــــ

         اين زمين سخت ماجـــــــرا دارد                                         

بوي خون ، رنگ كربـــلا دارد

        در افق جلوه گر شده خورشيـــد                                        

 ردّ پايي ز لشگر توحيــــــــــد

        دل خوش از اين سفر بدر آئيـــم                                         

 خاك پايش به چشم سر سائيم

         اين زمين دشت كربلا باشـــــــد                                         

 وادي جنگ  نينوا باشـــــــــد

         قدم آهسته غرق او باشيــــــــد                                         

همرهان پاك با وضو باشيــد

 ــــــــــــــ*ــ*ــ*ـــــــــــــــ

        مير و سردار مصطفي چمـــران                                         

مهد عرفان و سنبل ايمـــــــان

        خاك دهلاويه معطر شـــــــــــد                                        

  گل بستان عشق پرپر شــــــد

(2)

       بوي چزابه بوي ديگر بـــــــود                                         

  بوي دلدادگان رهبـــــــر بود

      با ولايت بسوي او رفتنــــــــــد                                         

 غسل كردند و با وضـــو رفتند

 ـــــــــــــــ*ــ*ــ*ـــــــــــــــــــ

      قطعه اي از بهشت را ديـــــــدم                                        

  جنگ با سرنوشت را ديـــــدم

      خاكيان زمين ز ورد و نمـــــــاز                                         

 كرده بودند جملگي پــــــرواز

      پرو بالي شكسته ، دل خستـــــه                                          

  رشتة جان زغير بگسستـــــــه

      جسم خاكي خويش ول كردنـد                                            

همنشيني اهــــــل دل كردند

 ـــــــــــــ*ــ*ــ*ـــــــــــــــ

        در طلائيه معدن زر بـــــــود                                             

گلستاني خوش و معطر بــود

        نينوا زان نينوا ، نـــــــــــي را                                           

 مست ومدهوش كرده اندمي را

       سفرةعيد صد خوشي دارنـــد                                          

صوت زيبا و دلكشــــــي دارند

       با دو صد آه ، ناله ها كــــردم                                           

ياد سرخي لاله ها كـــــــــردم

       خود افتاده ، پيرهن ها چـــاك                                          

مانده چند استخوان و قطعه پلاك

       هين بگوش دلم شنيدم هـــو                                           

 اي سفر كردگان رفيقان كـــــو

 ــــــــــــ*ــ*ــ*ــــــــــ

        كربلاي شلمچه را ديـــــــدم                                            

 از سرانجام خويش ترسيـــــدم

        آه ، اي هم پياله هاي شهيــــد                                          

شاهدان اشعة خورشيـــــــــــد

        دست بيچارگي زما گيريـــــد                                          

 بهرمان نامه از خدا گيـــــــريد

 ــــــــــــ*ــ*ـــ*ـــــــــــــ

          دشت را پر ز كشته مي ديدم                                            

 آسمان پر فرشته مي ديــــدم

ــــــــــــــ*ـــ*ـــ*ــــــــــــــــ

     بر كمر ها حمائل حيــــــــدر                                           

گشته عباس مير و سر لشگــــر

        اسبها شيحه شيحه مي تازنـــد                                           

 از عـــدو پشته پشته مي سازند

       آنطرف خيمه گاه دشمن دين                                           

  اينطرف حاميان عرش بريــــن

       چشمها خيره خيره مي بيننــد                                           

 كفشها جفت و اسبها زيننــــــــد

      آن علم بر گرفته سر دار است                                         

 فارق از جسم و جان سبكبار است

       عمق گودال قتلگــــه پيداست                                         

 آنچه مي بينم عاشق و شيدا است

        باز تكرار نينواهــــــــــا شد                                           

 زنده قامــــــــوس كربلا هاشد

         دشت آزادگان خوزستــــان                                          

  شهـــــــر مظلوم و با وفا بستان

        كرخه را بين ستاره باران است                                         

 جايگاه هبوط يــــــــــاران است

        دشمنش منفعل ز ذكر و ورد                                          

 شهر خون و حماسه سوسنگـــرد

        فوج فوج عاشقان تربت خون                                       

  گذر از كرخه كرده و كــــــارون

       هر قدم مي نهي چو بستان است                                     

عطر گلهاي ياس و ريحـــان است

       گشته يكسان هويزه با خـاكش                                        

بارك الله به مردم پـــــــــاكش

        خانه ها تل خـا ك و آوار است                                       

 قلبهــــــا مست عشق دادار است

ـــــــــــــ*ــ*ــ*ــــــــــــ

        روي ديوار هاي خــــــرمشهر                                        

 با گلوله نوشته خونين شهـــــــر

        باز كن چشم جان عبرت بيـــن                                        

 شهر را يك دژ مقاوم بيـــــــــن

         الگوي بذل جان ، دلا اينجاست                                          

 مهد دين بــــاوران ، دلا اينجاست

(4)

          جاي هر كشته لاله هــا روئيد                                           

 سينه ها بس گلوله ها بوسيــــد

          شهر ايثار و كار آبــــــــادان                                           

وادي ذوالفقار آبــــــــــــــادان

           در نيستان هور چرخيــــدم                                             

 قتلگاه كبوتران ديـــــــــــــدم

           پل خيبر به خون وضو كـرده                                            

 با شهيدان خويش خـــــو كرده

           مرغكان سفيد و رنگارنــــگ                                           

زنده دارند ساز و نغمة جنــــگ

         نهرها ! نهرها ! خروش آريد                                               

 خون رگهاي خود بجوش آريـد

         آب اروند با دو صد صلوات                                              

 آب كارون و كرخه ، شط فرات

          با شهيدان به عهد و پيمانند                                               

 ميزبانان روح و ريحــــــانند

          نيزه هاي شكسته در ميـدان                                             

 ياد از جان گذشتن يـــــــاران

           با ندائي به هيبت تكبيــــــر                                             

پر كشيدند و پس زدند زنجير

           موج ديوانه روي اروند است                                           

 غــــرش آب غرق لبخند است

           روح گلواژه هاي قـــــرآني                                            

 ميهمانان عرش سبحانــــــــي

           از همه رسته وصل دريـايند                                            

 همچو دريا ز موج آساينــــد

ـــــــــــ*ــ*ــ*ــــــــــــــ

           سيل گم گشتگان دشت وصال                                       

 مات ومبهوت جمله اهل حـــال

            مرد و زن پير و خرسال وجوان                                   

  اشك در چشم و ديده ها نـگران

            كاروان غريبه مي آيــــــــــد                                     

قلب در خون تپيده مي آيــــد

            گوئيا او سفينة درد اســـــــت                                     

حامـــل آه و حسرت سرد است

            برزمين سجده مي كنند آرام                                      

 خاك را مزّه ميكنند به كــــــام

(5)

            سينه چاك و برهنه پا و سرش                                     

 عقده در دل بياد همسفــــرش

            چشم سر ، خاك زير پا نگـــرد                                   

  چشم دل ، اوج كبريــــــــا نگرد

            پاي اندر ركـــــــاب موج نهد                                    

 دل به دلدادگـــــــان اوج دهد

            صوت روشندلان اهل ضميـــر                                    

 ياد هشت سال جنگ با تدبيــــر

             روح و جان را به ذكر پالايــــد                                  

صورتي خوش ز صحنه آرايــــد

ـــــــــــ*ــ*ــ*ـــــــــــــ

                اينك اين ما و بزم دلــــداران                                      

 تحفة عشق و كــــــــوي دلداران

                آنكه را رفته ره حسيني شـــد                                  

     پيرو مكتب خمينــــــــــي شد

                آنكه را مانده ، زينبي بايــــد                                       

 ور نه راه يزيد پيمايـــــــــــد

                ياد ياران بخير و پيـــــروزي                                       

 در بهاران چو شمع نــــوروزي

              خاطرة خوش از اين سفرداريم                                    

 توشه اي نيك از اين گذر داريــــم

               سيّد ، اين ارمغان نوروزي است                                  

 مزد هجرت و جهاد و پيروزي است

                                                                                  (6)